Wyspa Cozumel skusiła nas rafą koralową, która podobno jest najpiękniejszą w Meksyku. Zwiedziliśmy zachodnie wybrzeże wyspy na wypożyczonym skuterze, w poszukiwaniu najlepszego miejsca do obserwacji wodnego życia. Natknęliśmy się po drodze na ostronosy, piękną przyrodę i niesamowitą komercję. I chociaż udało nam się zobaczyć przepiękny podwodny świat w najczystszej kobaltowej wodzie, to i tym razem nie obyło się bez nieoczekiwanych przygód.
Przekraczając próg lotniska w mieście Bogota, dalej nie dociera do nas gdzie właściwie jesteśmy. Wkraczamy na tereny zupełnie dla nas nowe, nieznane i ekscytujące. Gdyby ktoś nam kilka lat temu powiedział, że zapakowani w dziesięciokilowe plecaki będziemy spacerować wieczorem uliczkami Kolumbii, prawdopodobnie popukalibyśmy się w czoła i pokazali ofertę wyjazdu do Grecji czy innej Bułgarii. A teraz te czoła możemy ocierać z deszczu, wdychając zapach kukurydzianych arep, grilla, spalin i zioła. Wdychając mieszankę, którą można byłoby zatytułować „zapachy wieczornej Bogoty”.
Gęsty las deszczowy, krzyczące papugi i małpy, dzikie zwierzęta oraz wszechobecna zieleń. Wyprawa do amazońskiej dżungli była naszym marzeniem, które postanowiliśmy spełnić w Parku Narodowym niedaleko Iquitos w Peru. Wybraliśmy się na 4-dniową wycieczkę do płuc świata, zgłębiając niesamowitą przyrodę. Wycieczka do Amazonii okazała się naszym najlepszym doświadczeniem podczas podróży do Ameryki Południowej. Wpominając szalone małpki złodziejki, przerażające odgłosy i miliony świecących oczu podczas czarnych nocy, zaczynamy ronić łezki wzruszenia. I nie możemy się już doczekać, kiedy będziemy mogli tam wrócić.
Oaza Huacachina to takie miejsce w Peru, które odwiedza prawdopodobnie każdy turysta. Popularne zdjęcie na tle malutkiej oazy to punkt obowiązkowy podczas pobytu w tym kraju. I chociaż nie przepadamy za miejscami, które stanowią turystyczne sito, postanowiliśmy postawić nogę na pustyni Huacachina. Bez większych oczekiwań i nastawiając się na rozczarowanie. To jednak nie przyszło, bo byliśmy zbyt zajęci zjeżdżaniem na brzuchu z piaszczystych wydm. I trzymaniem się mocno podczas dzikiej przejażdżki autem buggy o zachodzie słońca. Wyciskając z tego miejsca to, co najlepsze. I rozumiejąc, dlaczego ściąga ono 200 tysięcy turystów rocznie.
Indianie Uros odnaleźli dość ciekawy sposób na ucieczkę przed wrogimi plemionami. Budowę pływających wysp Uros, których głównym budulcem było Totoro. Wystarczyło jedynie usypać podłoże z grubej trzciny i zamontować dodatkowo kilka kotwic, wykonanych z ciężkich drewnianych palów. Pływające wyspy istnieją jednak do dziś, chociaż nie służą już do ucieczki. A raczej do przyjmowania turystów, łaknących poznać Indiańskie zwyczaje, podczas swojej wizyty nad jeziorem Tititaca.
O trekkingu Salkantay dowiedziałam się przypadkowo, gdy zobaczyłam wpis na instagramie jednej z blogerek podróżniczych, gdy byliśmy już w Cuzco. Miał on jedną, przeważającą przewagę nad Inca Trail – można było zrobić ten trekking samemu. Bez przewodnika i nadwyrężania budżetu. I tak oto, obawiając się choroby wysokościowej, pełni wątpliwości i niepewni swojej kondycji, tydzień przed wykupionym wejściem na Machu Picchu, zdecydowaliśmy się podjąć wyzwanie. I zaczęliśmy planować swój trekking Salkantay. Bez przewodnika i bez namiotu. Za to z wieloma niewiadomymi.
Gdybyście spytali nas w tym momencie, który dzień podróży był najbardziej wyjątkowy i wyrył największy ślad w naszej pamięci, to byłby to dzień wizyty w niewielkiej wiosce Chamula. Gdzie znajduje się popularny wśród turystów i bardzo ważny dla miejscowej ludności kościół San Juan Chamula. Który przeraża i fascynuje. Który nie daje o sobie zapomnieć.
Oaxaca zapamiętamy jako miasto magiczne. Z jednej strony przytłaczające introwertyczne dusze, z drugiej kolorowe i pachnące. Grillowaną kukurydzą, czekoladą, sosem mole oraz milionem rodzajów suszonego chilli ze stoisk na targu. Miasto, w którym jednocześnie panuje całkowity chaos i idealny rytm dobowy.
Mexico City stało się dla nas Nowym Jorkiem Meksyku. Nasze pierwsze dni w CDMX były przede wszystkim niesamowitym zaskoczeniem, z każdej możliwej strony.